Trzy podstawowe odczyny pH to zasadowy, obojętny i kwasowy. Odczyny my poznawalismy za pomocą barwy substancji, która powstała w wyniku zmieszania gleby z roztworem wskaźnikowym.
Do ćw. potrzebne były fiolki z wysuszonymi glebami, które wsypywalismy za pomocą łopatki i roztwór wskaźnikowy z skalą kolorów. Do fiolek wlalismy roztwór tak aby zasłonił znajdującą w nim glebę. Po odczekaniu 2 min uzyskalismy odczyny, które uzyskały odczyny bliskie obojętnego (lekko kwasny, lekko zasadowy i obojętny).
Wskaźnik pH to wskaźnik ilosci zdysjocjonowanego w wodzie H (który występuje bezposrednio w kwasach). Wskaźnik obojętny to ilosci H ok. 0,0000001 (pH=7).
Wskaźnik kwasowy wzrasta wraz z powiększenie się ilosci H np. pH=2 to ilosc H w wodzie równa się 0,1. Wraz ze wzrostem grup OH wskaźnik staje się zasadowy. Wskaźnik pH jest także wskaźnikiem pOH tylko kiedy pH wzrasta pOH maleje i na odwrót. Suma wskaźników pH i pOH jest równa 14 i dlatego kiedy pH jest równe 7 to pOH jest też równe 7 i roztwór jest dlatego obojętny.
Utrzymanie określonej wartosci pH na możliwie stałym poziomie ma ogromne znaczenie dla samopoczucia i zdrowia ryb, jak i dla wzrostu i rozwoju roslin akwariowych. W naszym akwarium pH wynosi 6.
Drugą metodą były odczyny amoniakowe. Zarówno proces rozpadu jak i mineralizacji wszystkich substancji organicznych w akwarium odbywa się poprzez łańcuch proteiny-amon-azotyn-azotan. Amon i azotyn nie powinny się już nasycać jeśli ich koncentracja osiągnęła 0,2 mg/l. Amon jest ważną substancją odżywczą dla roślin i nieszkodliwą dla ryb. U nas wyszło 0,4, co jest szkodliwe dla bardzo wrażliwych ryb.
Trzecią metodą było użycie tlenku azotu (IV) oraz tlenku azotu (VI), które mają takie samo znaczenie jak amoniak. Nam wyszło bardzo dobrze.
Ostatnią metodą, którą sprawdziliśmy było użycie PO4, który w wodzie występuje w śladowych ilościach. Bardzo ważne jest szybkie odkrycie fosforanu, który jest bardzo szkodliwy dla szkodliwy dla środowiska wodnego. Fosforanu nie powinniśmy do końca likwidować, powinien występować w takiej samej ilościach jak w wodach morskich.
Glony wchodzą w skład planktonu w morzach, ocenach i zbiornikach śródlądowych (jako fitoplankton). Glony żyjące na powierzchni osadów dennych zbiorników wodnych stanowią składnik bentosu (jako fitobentos) a te, które porastają inne powierzchnie (rośliny, kamienie, itp.) tworzą zespół peryfitonu. Glony żyją także poza zbiornikami wodnymi ale w miejscach wilgotnych: w glebie i na jej powierzchni, na kamieniach, pniach drzew, ścianach, a także na śniegu i lodzie (glony naśnieżne).
Znaczenie biologiczne bardzo duże, produkują we wszystkich morzach świata prawie trzecią część całej roślinnej biomasy. Najważniejsza fotosyntetyzująca grupa organizmów na Ziemi. Są producentami materii organicznej oraz tlenu, stanowią pokarm dla innych organizmów. Coraz powszechniej są wykorzystywane przez człowieka w celach przemysłowych (produkcja żywności, lekarstw, itp.), a także coraz częściej jako pożywienie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz